Έναρξη κύκλου συζητήσεων στο Στέκι της Αναξαγόρα

  Tο Στέκι της Αναξαγόρα ξεκινάει έναν κύκλο συζητήσεων με θέμα "Τι μπορούμε να κάνουμε στις σημερινές συνθήκες;". 

Η πρώτη μας συζήτηση θα γίνει με τους συγγραφείς Γιώργο Κολέμπα και Γιάννη Μπίλλα. 

Η συζήτηση θα γίνει στο χώρο του Στεκιού, την Παρασκευή 24/9 στις 19:00. 

Αν θέλετε να γνωρίσετε του συγγραφείς, θα βρείτε ομιλίες τους στα παρακάτω links. 

  Αποανάπτυξη-Τοπικοποίηση (Μια Συζήτηση Με Τον Γ. Μπίλλα) - YouTube 

  ΑΠΟΑΝΑΠΤΥΞΗ - ΤΟΠΙΚΟΠΟΙΗΣΗ - ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ - YouTube

Συζήτηση για το πρώην κτήμα Ιόλα

    Η πρωτοβουλία κατοίκων για τους δημόσιους χώρους, στην οποία συμμετέχει και το Στέκι της Αναξαγόρα, σας καλεί την Τετάρτη 2/6 και ώρα 19:00 στην πλατεία Δημοκρατίας (Ιόλα) σε ανοιχτή συζήτηση με θέμα: 

 - Με ποιες προϋποθέσεις μπορεί να ανοίξει η αυλή/περιβάλλων χώρος του δημοτικού-δημόσιου πλέον χώρου του πρώην κτήματος Ιόλα στους κατοίκους. 

 - Ποιες κοινωνικές και πολιτιστικές ανάγκες και πρωτοβουλίες μπορούν να φιλοξενούνται στον κήπο του.

Νέο πρόγραμμα συνάντησης Ιόλα

Tο Δημοτικό Συμβούλιο Αγίας Παρασκευής στις 21/4 αποφάσισε κατά πλειοψηφία, αρνητικά στο αίτημα της Πρωτοβουλίας Κατοίκων για άνοιγμα του κτήματος Ιολα το ερχόμενο Σ/Κ.

Κρατάμε από την πρώτη αυτή προσπάθεια, την μεγάλη διάθεση της τοπικής κοινωνίας για το άνοιγμα του κτήματος, το διάλογο που ανοίξαμε με παλιούς και νέους συμπολίτες για την ανάγκη αυτή, την ενωτική μας διάθεση απέναντι σε διχαστικές και μίζερες αντιλήψεις του χτες και την εκτίμηση ότι παρά τις δυσκολίες οι πολίτες συμμετέχουν στα ζητήματα που τους αφορούν.

Συνεχίζουμε διατηρώντας το ραντεβού της Κυριακής 25/4 στις 11:00 στην πλατεία (αντί του κτήματος) Ιόλα.

Επισυνάπτεται η ανοιχτή επιστολή προς το Δημοτικό Συμβούλιο.

Ανοιχτή Επιστολή προς το ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Αγ. Παρασκευής.

 Προς μεγάλη μας απογοήτευση πληροφορηθήκαμε την άρνηση του Δημοτικού Συμβουλίου σας, στο αίτημα για άνοιγμα του κτήματος Ιόλα στους δημότες της πόλης μας, την Κυριακή 25/4 για περίπατο.

 Είναι πραγματικά κρίμα, γιατί μάλλον δεν καταφέραμε να σας ενημερώσουμε ορθά, συνολικά και διαπροσωπικά –προφανώς λόγω των έκτακτων συνθηκών που όλοι βιώνουμε. 

Είναι κρίμα γιατί η Πρωτοβουλία μας αποτελείται από συνδημότες μας, ανθρώπους με ευαισθησίες στα ζητήματα του χώρου και του περιβάλλοντος (ανάμεσά τους εικαστικοί, αρχιτέκτονες, πολεοδόμοι και γιατροί) που αναζητούν για τους ίδιους και τις οικογένειές τους (παιδιά και εφήβους), διεξόδους μέσα στην πανδημία.

 Είναι κρίμα γιατί αυτό που αιτηθήκαμε είναι: λίγο περισσότερος χώρος για παιχνίδι των μικρών παιδιών, λιγότερος συγχρωτισμός -στα ήδη ανοιχτά πάρκα-, χώρος για περπάτημα και αναψυχή για τους μεγαλύτερους, και το κυριότερο, χώρος για επαφή με την Τέχνη και την Φύση στον «Ομορφότερο κήπο» της πόλης μας με την περίφημη διατηρητέα «Βίλα Ιόλα» που ο Δήμος επιθυμεί να αξιοποιήσει αλλά που δυστυχώς είναι ακόμη δίχως χρήση, εγκαταλειμμένος, απεριποίητος, απρόσιτος και άχαρος.

 Είναι κρίμα, γιατί πρόθεσή μας ήταν ο καθαρισμός του χώρου, ως ένδειξη του εθελοντισμού μεταξύ των συμπολιτών μας, και η μετέπειτα συμβολική χρήση του -για ένα πρωινό- με στόχο την αποκάλυψη και την ανάδειξη των δυναμικών του χώρου και των μελλοντικών δυνατοτήτων του. 

Είναι κρίμα, γιατί όλες οι αναλύσεις και οι μελέτες για την διάδοση του ιού, καταλήγουν στα πλεονεκτήματα της υπαίθριας αναψυχής και την μείωση της πιθανότητας μετάδοσης σε εξωτερικούς χώρους. 

Τέλος, είναι κρίμα, γιατί ο Εγωιστής Γίγαντας ήταν αυτός που δεν άφηνε τα μικρά παιδιά να πλησιάσουν το «Περιβόλι» του και όχι οι εκλεγμένοι Άρχοντες της πόλης. 

Σεβόμενοι την Απόφαση του ΔΣ σας, αλλά και επιθυμώντας ταυτόχρονα να εκφραστούμε και να οικειοποιηθούμε τους χώρους της πόλης μας, θα μαζευτούμε με τα παιδιά μας για μπάλα, περίπατο και με καφέ σε επαναχρησιμοποιούμενα ποτήρια για να μην αφήσουμε το περιβαλλοντικό αποτύπωμά μας-, το πρωί της Κυριακής στην διπλανή πλατεία Ιόλα. 

Θα επανέλθουμε στο αίτημα μας σύντομα, όπως στο αφήγημα του Οσκαρ Ουάιλντ, διεκδικώντας να περιποιηθούμε το «Περιβόλι» της πόλης μας, να το χαρούμε και να το αναδείξουμε μέσα από τις χρήσεις του.

 Το Στέκι της Αναξαγόρα 22/4/2021

ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΥΠΑΙΘΡΙΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ

  Tο Στέκι της Αναξαγόρα συμμετέχοντας στην Ανοιχτή Πρωτοβουλία Κατοίκων για τους Δημόσιους Χώρους καλεί τους φίλους και τις φίλες στο κτήμα Ιόλα, το ερχόμενο Σαββατοκύριακο.

 

  Σάββατο 24/4 και ώρα 12:00 φέρνουμε κηπουρικά εργαλεία όπως τσουγκράνες, σκούπες, φαράσια, γάντια, σακούλες απορριμμάτων κ.α. για να καθαρίσουμε τον χώρο.

  Κυριακή 25/4 και ώρα 11:00-15:00 φέρνουμε τον καφέ μας, περπατάμε στο κτήμα, γνωρίζουμε τον χώρο, κουβεντιάζουμε για επόμενες δράσεις και περνάμε μια ξεχωριστή μέρα στη γειτονιά.

    Αν κάτι έγινε από όλες και όλους αντιληπτό τον καιρό της πανδημίας, των απαγορεύσεων και του εγκλεισμού είναι η μεγάλη σημασία που οι ανοιχτοί δημόσιοι χώροι έχουν για την καθημερινότητα της πόλης και τις ανάγκες των κατοίκων της. 

Η κοινωνικοποίηση, η άθληση, η αποφόρτιση είναι μερικές μόνο από τις λειτουργίες που είναι απαραίτητες για την σωματική υγεία και την ψυχική μας ισορροπία.     

Είναι προφανές ότι όσο περισσότεροι τέτοιοι χώροι υπάρχουν τόσο μεγαλώνει το εύρος των επιλογών μας και πόσο μάλλον σε αυτή την υγειονομική συνθήκη.

Όσοι μας προέτρεπαν να μείνουμε σπίτι (αφού πρώτα όσοι έβγαιναν για ανάσες στους δημόσιους χώρους εισέπρατταν πρόστιμα και αστυνομική βία), σήμερα αποδέχονται ότι “δεν υπάρχει λογική να κλείνεις τον κόσμο μέσα” και μάλιστα μιλούν για “επίταξη ανοιχτών χώρων ώστε να πηγαίνει ο κόσμος να αθλείται, να ξεσκάει”. 

 Είναι προφανές ότι η ύπαρξη δημόσιων και ανοιχτών χώρων είναι σήμερα κάτι περισσότερο από αναγκαία και το νιώθει κανείς όταν κυκλοφορεί στην πόλη, στους δρόμους, στις ήδη κορεσμένες πλατείες και παιδικές χαρές της. 

Η πόλη μας υστερεί εντυπωσιακά σε αυτόν τον τομέα. Το γήπεδο στο πολιτιστικό πάρκο “Σταύρος Κώτσης” είναι κλειστό από την περασμένη άνοιξη. Πρόσφατα περιφράχτηκε και ο χώρος του δημοτικού κινηματογράφου για να μεταφερθούν εκεί υπηρεσίες, οχήματα και οικοδομικά υλικά του Δήμου, ενώ υπήρχαν προτάσεις για τη μεταφορά τους αλλού. Το γυμναστήριο της οδού Νότου παραμένει κλειστό.

  Ο κήπος του Ιόλα με μια στοιχειώδη μέριμνα από τον Δήμο θα μπορούσε να είναι ανοιχτός για όλες και όλους. Οι αυλές των σχολείων παραμένουν επίσημα κλειστές ενώ οι γειτονιές αυθόρμητα τις οικειοποιούνται. Μικρά πάρκα, όπως της οδού Παπάγου, ρημάζουν. 

Με συστηματικό τρόπο ο Δήμος όχι μόνο αποκλείει την πρόσβαση των κατοίκων στους ελεύθερους χώρους αλλά δεν δείχνει και να κατανοεί την χρησιμότητα των δημόσιων χώρων εν μέσω πανδημίας. 

 Μπροστά σε αυτή την κατάσταση οφείλουμε να κινητοποιηθούμε, να αγωνιστούμε για τους δημόσιους χώρους, να αξιοποιήσουμε τους υπάρχοντες και να αναδείξουμε και άλλους.Πιστεύουμε ότι η αυλή του κτήματος Ιόλα, μπορεί άμεσα να ανοίξει στην τοπική κοινωνία σαν χώρος πράσινου, περιπάτου και αναψυχής όπως ήδη λειτουργεί το Πάρκο Νεαπόλεως. Με αυτό το σκεπτικό προχωρούμε σε μια συμβολική κίνηση. 

Ανοίγουμε τον χώρο το Σάββατο 24/4 στις 12:00 για γνωριμία και φροντίδα και την Κυριακή 25/4 11:00 – 15:00 για να τον οικειοποιηθούμε, να τον ζωντανέψουμε και να συζητήσουμε τις επόμενες πρωτοβουλίες μας. 

    ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

Βοήθεια στους σεισμοπαθείς της Ελασσόνας

20 δέματα προσφοράς από φίλους και μελή του στεκιου, φορτώθηκαν χτες το βράδυ από το στέκι και παραδόθηκαν σήμερα πρωί στο πρακτορείο που θα τα μεταφέρει στον δήμο της Ελασσόνας.

Ευχαριστούμε όλους τους φίλους και φίλες για την προσφορά τους και ιδιαίτερα την Άννα που συμμετείχε εξ αρχής στην πρωτοβουλία.

Συλλογή ειδών ανάγκης για σεισμόπληκτους

ο δήμος Ελασσόνας εχει αναρτήσει στη σελίδα του τα προϊόντα που έχουν ανάγκη οι σεισμόπληκτοι της περιοχής. 

Εδώ είναι η ανάρτηση:

ΔΗΜΟΣ ΕΛΑΣΣΟΝΑΣ - Επίσημος Ιστότοπος - Κοινωνική προσφοράκαι αλληλεγγύη στους σεισμόπληκτους του Δήμου Ελασσόνας (dimoselassonas.gr)

 

Τα προϊόντα ειναι:

• Απολυμαντικά, καθαριστικά και είδη προσωπικής υγιεινής

 

• Ατομικές συσκευασίες με μέλι, μαρμελάδα και βούτυρο

 

• Ατομικές συσκευασίες σε κρουασάν, τσουρεκάκια, κριτσίνια και κουλούρια

 

• Ατομικοί μικροί χυμοί- σοκολατούχα γάλατα

 

• Μεγάλες συσκευασίες σε εμφιαλωμένα νερά

 

 

Στον παραπάνω σύνδεσμο υπάρχει και αριθμός τράπεζας για κατάθεση χρημάτων.

 

Ως Στέκι αποφασίσαμε να κάνουμε κάλεσμα για συλλογή των παραπάνω ειδών.

 

Τα προϊόντα θα συλλεχθούν στο χώρο του Στεκιού τις εξής μέρες και ώρες:

Παρασκευή:     12/3 ώρα 18:00-20:30

Σάββατο:          13/3 ώρα 11:00-13:00 και 17:00-19:00

Κυριακή:          14/3 ώρα 12:00-13:00

 

το Στέκι της Αναξαγόρα,

Αναξαγόρα 21, Αγία Παρασκευή

FB: Το Στέκι της Αναξαγόρα

Το Στέκι της Αναξαγόρα (stekianaksagora.blogspot.com)

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΤΗΣ ΑΝΑΞΑΓΟΡΑ

Tην Τετάρτη 24/02 πραγματοποιήθηκε στην Πλατεία Μελίνας Μερκούρη ανοιχτή συνέλευση  πολιτών με πρωτοβουλία του Στεκιού της Αναξαγόρα. Το κεντρικό θέμα της συνέλευσης ήταν  μια πρώτη ανταλλαγή απόψεων για το πως βιώνουμε το σήμερα και τις ζωές μας μέσα σε  συνθήκες πανδημίας και το τι μπορούμε να κάνουμε σαν πολίτες. 

Η βασική εκτίμηση ήταν ότι η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την κατάσταση έκτακτης ανάγκης  λόγω κορονωϊού για να περάσει νομοσχέδια και πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που  στερούν ελευθερίες και εργασιακά δικαιώματα, αλλά και μέτρα -όπως τα συνεχόμενα  lockdown- που αφαιρούν το ίδιο το δικαίωμα για ζωή, υποβιβάζοντάς την σε μια απλή  επιβίωση. Παρά τις αιτιάσεις ειδικών ότι η μετάδοση του ιού γίνεται κυρίως στα Μέσα  Μαζικής Μεταφοράς, στους κλειστούς εργασιακούς χώρους, στις μικρές σε σχέση με τον  αριθμό των μαθητών σχολικές αίθουσες, στα super-market, παρά τις πιέσεις της κοινωνίας  για ενίσχυση της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης και του Ε.Σ.Υ. με προσλήψεις ιατρών και  νοσηλευτικού προσωπικού, η κυβέρνηση συνεχίζει να ρίχνει το βάρος της ευθύνης στους  πολίτες, σπέρνει το φόβο μέσα από τα ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε. και μας καλεί να αναστείλουμε τη  ζωή για να μας προστατέψει! 

Έτσι λοιπόν διαμορφώνεται ένα κλίμα φόβου όπου ο άλλος, ο πλησίον, ο νέος, γίνονται  δυνητικοί φορείς της νόσου (πρόσφατα μια τέτοια αντίληψη στην γειτονιά μας, οδήγησε  ενήλικες σε γειτονικό παρκάκι να επιτεθούν στα παιδιά μας), δημόσιοι χώροι κλείνουν (όπως  ο χώρος γύρω από το θεατράκι στο πάρκο Σταύρος Κώτσης στην πόλη μας) και καλούμαστε  να ασπαστούμε τη λεγόμενη κοινωνική αποστασιοποίηση σαν τη νέα μας κανονικότητα. 

Σε αυτή λοιπόν την κατάσταση και μέσα από τις αγωνίες όλων μας, αναρωτηθήκαμε σε ποιο σημείο βρισκόμαστε σήμερα σαν πολίτες. 

Πώς θα κάνουμε τη φωνή μας να ακουστεί; Πώς θα απαντήσουμε με τη ζωή μας και όχι μόνο  με λόγια σε αυτό που περνάμε σήμερα; Σε πρώτο χρόνο θεωρήσαμε σημαντικό να αρχίσουμε  να μιλάμε με τη φυσική μας παρουσία σε ανοιχτούς χώρους, να ανοίξουμε «τον κύκλο» και  να μονιμοποιήσουμε τη συνέλευση. Να αρχίσουμε σιγά-σιγά από τα κοντινά, όχι με την στενά  χωροταξική έννοια, αλλά με την έννοια του οικείου, αυτού που ζούμε, και να χαράξουμε  μονοπάτια, να οργανώσουμε δράσεις. Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. 

Στο πλαίσιο αυτό συμμετέχουμε στο κάλεσμα της Ανοιχτής Συνέλευσης Κατοίκων Αγίας  Παρασκευής για τους υπαίθριους δημοτικούς χώρους και την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτούς, προκειμένου να συναποφασίσουμε για την πόλη, για τη ζωή μας. 

Η συζήτηση θα γίνει την Κυριακή 7/3 στις 12:00 στην πλατεία Ιόλα, οδό Δημοκρατίας. 

το Στέκι της Αναξαγόρα, 

Αναξαγόρα 21, Αγία Παρασκευή 

fb: Το Στέκι της Αναξαγόρα 

Το Στέκι της Αναξαγόρα (stekianaksagora.blogspot.com)

Αιολική ενέργεια ή Αίολες υποσχέσεις;

Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε να ξεφυτρώνουν ανεμογεννήτριες σε νησιά και σε βουνοκορφές, παρά τις αντιδράσεις των τοπικών φορέων, περιβαλλοντικών οργανώσεων και επιστημόνων. Οι περισσότεροι θέλουμε να μην καταστρέφεται ο πλανήτης από τις παρεμβάσεις των ανθρώπων και πολύ θα θέλαμε να βρεθούν οι πηγές ενέργειας που δεν θα καταστρέφουν την γη μας.

Σύμφωνα λοιπόν με την green planet η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια από τις ανεμογεννήτριες είναι απίστευτα ασήμαντη, ενώ η καταστροφή του περιβάλλοντος είναι πρωτοφανής και ανεπανόρθωτη. Μοναδικό κίνητρο το οικονομικό όφελος επιχειρηματιών, που εκμεταλλεύονται τις μεγάλες επιδοτήσεις της ευρωπαϊκής ένωσης. Στο στόχαστρο βρίσκονται ορισμένες από τις πιο εμβληματικές περιοχές της χώρας μας όπως η Μάνη, η Οίτη δίπλα ακριβώς στα όρια του Εθνικού Δρυμού, η οροσειρά της Πίνδου, τα Άγραφα, η Σαμοθράκη και η Ικαρία. Στα Άγραφα οι ανεμογεννήτριες θα εγκατασταθούν σε περιοχές που βρίσκονται τα βοσκοτόπια της περιοχής. Εκεί βρίσκονται και πηγές που πίνουν νερό τα ζώα και υδροδοτούνται τα γύρω χωριά. Η οροσειρά των Αγράφων προστατεύεται ως περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και βιοποικιλότητας από το Ευρωπαϊκό δίκτυο natura 2000 καθώς αποτελεί καταφύγιο άγριας ζωής και σημαντική περιοχή για τα πουλιά.

Τα λόγια του κ. Ραυτογιάννη, επίκουρου καθηγητή δασολογίας, είναι χαρακτηριστικά. «Σε κανένα έργο υποδομής μέχρι στιγμής δεν τηρήθηκε η νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος». Η λειτουργία των ανεμογεννητριών σε μεγάλα μποφόρ δεν επιτρέπει την δημιουργία χιονιού στις βουνοκορφές, που αυτό μπορεί να σημαίνει άνυδρους χειμώνες. Το ύψος της ανεμογεννήτριας ξεκινά από τα 65 μέτρα έως τα 105 μέτρα, το συνολικό βάρος της είναι ανάλογο με το μέγεθος της, ξεκινάει από 223 τόνους και φτάνει τους 383 τόνους. Κάθε ανεμογεννήτρια χρειάζεται 100 τ.μ. τσιμέντο και σε βάθος τουλάχιστον 3 μέτρων και για κάθε πυλώνα χρειάζεται να πέσουν 500 περίπου κυβικά μέτρα μπετόν.

Η τιμή του ρεύματος που παράγεται από την αιολική ενέργεια και που φτάνει στον τελικό αποδέκτη, δηλαδή τον καταναλωτή, δεν είναι μειωμένη αλλά αυξάνεται από 130% έως 400% σε σχέση με τις τιμές της συμβατικής ενέργειας. Οι εργασίες θεμελίωσης των ανεμογεννητριών και των συνοδευτικών πυλώνων υψηλής τάσης, καθώς και η κατασκευή μεγάλων δρόμων πρόσβασης μέσα από δάση και απότομες βουνοπλαγιές θα προκαλέσουν μη αναστρέψιμες περιβαλλοντικές βλάβες. Αύξηση του κινδύνου πυρκαγιάς, θανάτωση πτηνών, ηχητική ρύπανση, καταστροφή γεωλογικών δομών, καταστροφή της ομορφιάς που αντικρύζουμε στα βουνά. Το ζωικό βασίλειο θα υποφέρει. Οι ανεμογεννήτριες μόνο στην Καλιφόρνια σκοτώνουν κατά μέσο όρο 200-300 γεράκια και 40-60 χρυσαετούς ετησίως ενώ έχει εκτιμηθεί οτι 7.000 αποδημητικά πουλιά το χρόνο σκοτώνονται από αιολικούς στροβιλοκινητήρες στη Νότια Καλιφόρνια.*

Στη Γερμανία με περισσότερες από 5.000 ανεμογεννήτριες παράγεται λιγότερο από 1% του απαιτούμενου ηλεκτρισμού. Στην Μεγάλη  Βρετανία χρειάζονται 14.400 ανεμογεννήτριες για να παραχθεί το 4,4% του ηλεκτρικού ρεύματος. Η  συνεισφορά της αιολικής  ενέργειας προς αποφυγή του φαινομένου του θερμοκηπίου είναι 1 έως 2 τοις χιλίοις. Όπου σταμάτησαν οι επιδοτήσεις  έπαυσαν να τις συντηρούν. Αυτό συνέβη στην  Ολλανδία, τη Σουηδία, τη Γερμανία και τη Νορβηγία.*

Το όριο της ζωής των ανεμογεννητριών κρατάει 20-25 χρόνια και το κόστος για να ξηλώσουν τις ανεμογεννήτριες είναι πολύ μεγάλο και όπως έγινε στην Εύβοια όταν τελειώσει ο χρόνος ζωής τους θα παραμείνουν στα βουνά. Αυτό που θα προσφέρουμε στην επόμενη γενιά θα είναι ένα απέραντο νεκροταφείο παλιοσιδηρικών και βουνά φορτωμένα με χιλιάδες τόνους μπετόν και χιλιάδες μέτρα υπόγειων και υπέργειων καλωδιώσεων.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι υπάρχουν και επιστήμονες που υποστηρίζουν τ' αντίθετα. Πράγματι συμβαίνει και αυτό. Αλλά όμως όταν οι επενδύσεις δεν λαμβάνουν υπόψιν τους το περιβάλλον και τους ανθρώπους τότε αυτό που γίνεται, μόνο για καλό δεν είναι. Οι αιτήσεις που έχουν γίνει για τις τοποθετήσεις ανεμογεννητριών δεν λαμβάνουν υπόψιν τις  περιοχές που χαρακτηρίζονται natura, δεν αναφέρουν τα βοσκοτόπια και τις λίμνες.

Υποστηρίζουμε τη σταδιακή απεξάρτηση από το πετρέλαιο και τον άνθρακα και την αυξανόμενη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Όμως ο σχεδιασμός της αιολικής ενέργειας είναι καταστροφικός για το περιβάλλον για όλη την Ελλάδα. Ελάχιστες περιοχές έχουν μείνει απ'έξω. 20.000 αιτήσεις είναι σε φάση αξιολόγησης, αδειοδότησης ή εγκατάστασης. Στις βόρειες Ευρωπαϊκές χώρες επιδοτούνται τα νοικοκυριά 40% για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών και άλλων μορφών ενέργειας  ώστε τα σπίτια να παίρνουν ενέργεια από τον ήλιο.

Εδώ στην Ελλάδα που έχουμε συνέχεια ήλιο δεν γίνεται κάτι ανάλογο. Λύσεις υπάρχουν αλλά δεν θα πρέπει το χρήμα να είναι ο οδηγός αλλά η αγάπη για το περιβάλλον και τον άνθρωπo

*οι πηγές του παρόντος άρθρου  προέρχονται  από δημοσιεύματα της green planet.

Υ.Γ. Στην παρακάτω διεύθυνση μπορείτε να ενημερωθείτε για τις ενέργειες της συλλογικότητας «Ελεύθερα βουνά χωρίς Αιολικά»

ΑΙΟΛΙΚΟ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

  

Φλωρεντία

---

Φώτισε τον Κόσμο Πορτοκαλί

 

........Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που είδα την μητέρα μου να κλαίει. Ήμουν παιδί και μου έκανε εντύπωση που ενώ τα δάκρυα αυλάκωναν το πρόσωπό της από το στόμα της δεν έβγαινε κανένας ήχος.

.........Όταν κάποια φορά η Eλενίτσα κατάφερε να πει ότι ο θείος την “στρίμωχνε” στον διάδρομο προς την τουαλέτα, την συμβούλεψαν να πηγαίνει στην τουαλέτα όταν δεν θα  ήταν αυτός στο σπίτι,  γιατί ο θείος ήταν πολύ καλός άνθρωπος, απλά..λίγο ιδιόρρυθμος!

..........Από την διπλανή πολυκατοικία, πάλι ακούγεται ο σύζυγος της κυρίας Kατερίνας να την προσβάλει και να την βρίζει.

.........Η Mαρία δεν ολοκληρώνει της αγορές της, γιατί ο Mπάμπης της δεν μπορεί να περιμένει, δουλεύει όλη μέρα ο καημένος .. για αυτό της φωνάζει, την προσβάλει δημόσια και  την υποτιμά...

 .........Η Αναστασία κάνει τα στραβά μάτια για τα γεμάτα υπονοούμενα σχόλια του προϊσταμένου της και τις έμμεσες απειλές.

Την έχει ανάγκη την δουλειά της, ζει μόνη της. 

Τα παραπάνω αποτυπώνουν, μερικές  από τις αθέατες, τις πονεμένες πλευρές της καθημερινότητας μας που αφορά ανθρώπους οι οποίοι  είναι εκτεθειμένοι σε κίνδυνο, απροστάτευτοι.

 

Πόρτες που χτυπάνε και ακούγονται, φωνές που διαπερνούν τους τοίχους, λόγια που καρφώνουν, ματιές που πληγώνουν, υποδουλώνουν.

Ιστορίες άφωνης βίας που κρύβονται στο «τα εν οίκω, μη εν δήμω». 

Ραγισμένα κόκκαλα, μαυρισμένα μάτια, σπασμένα χέρια και πόδια, ουλές από μαχαιριές.

Τα θύματα δεν τολμούν να μιλήσουν ή δεν αντέχουν  να κατονομάσουν την καθημερινή φρίκη που ζουν.  Η άρνησή τους σχετίζεται με συναισθήματα  όπως φόβος, ντροπή, αγωνία για την τύχη τους ή και για την ζωή τους ακόμη....

«Ότι δεν μαρτυρούν τα στόματα τους, απεικονίζεται στις ακτινογραφίες τους», μαρτυρούν γιατροί στην  Ιταλία.

Τρομαγμένα και ανασφαλή άτομα, που «κλειδώνουν» το συναίσθημα και «κλείνουν» το στόμα τους.

Απαξιώνονται καθημερινά από τους ανθρώπους που εμπιστεύτηκαν, που εκβιάζονται συναισθηματικά ή και οικονομικά από την οικογένεια, συζύγους ή συγγενείς,

Νομίζουν ότι δεν έχουν δικαίωμα  στην αγάπη και στον σεβασμό.

Έχουν πειστεί, ότι δεν έχουν δικαίωμα!

Γυναίκες, υποτιμούνται  και υποβιβάζονται στο εργασιακό χώρο τους λόγω της  ανισότητας μεταξύ των δύο φίλων με διακρίσεις τις περισσότερες φορές σε βάρος τους.

Ακόμα υπάρχουν επαγγελματικοί χώροι  απαγορευμένοι για μια γυναίκα  ή επαγγελματικές θέσεις που θεωρούνται κατεξοχήν ανδρικές.

Το δυσάρεστο αυτό γεγονός, της βίας κατά των γυναικών, παιδιών ή ακόμα,  ακόμα και  των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, έχει πάρει στις περισσότερες χώρες που εφαρμόζεται η καραντίνα, λόγω κορωνοΪού, ανησυχητικές διαστάσεις. 

Γιατί μπορεί η καραντίνα να εμποδίζει την εξάπλωση μιας πανδημίας, ευνοεί όμως από την άλλη, φαινόμενα έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, ενώ κάνει τα υποψήφια θύματα πιο ευάλωτα. Όταν πολύ απλά δεν έχει προβλεφθεί, π.χ. κανένας κωδικός ή κάποιο έντυπο μετακίνησης για αυτές τις περιπτώσεις. Μια έξοδος κινδύνου!  Υπογραμμίζουν οι Μ.Κ.Ο. κατά  της έμφυλης βίας.

Τόσο ανησυχητικές είναι οι διαστάσεις που ανάγκασαν τον  γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες να απευθύνει παγκόσμια έκκληση για την προστασία των γυναικών και των νεαρών κοριτσιών στο σπίτι. Η σοβαρότητα του θέματος  επισημάνθηκε  και από τη  Διεθνή Αμνηστία.

Στην Ελλάδα, ήδη τρέχουν σχετικές καμπάνιες από τη Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων όπως και από το  Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας

«Μένουμε σπίτι αλλά δεν μένουμε σιωπηλές». Μας πληροφορούν έντυπες και ηλεκτρονικές  εφημερίδες.

 Σύμφωνα με τη διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν από κοινού  το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας, η Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΙΦ) και το Χαμόγελο του Παιδιού, για τον μήνα Μάρτιο καταγράφηκε 16.4% αύξηση κλήσεων στην τηλεφωνική γραμμή SOS - 15900 σε περιστατικά βίας κατά των γυναικών και 6.4% σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας. Αύξηση κλήσεων παρατηρήθηκε και στη ΛΟΑΤΚΙ+ γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης Δίπλα σου – 11528.

 Η 25η Νοεμβρίου  είναι η ημέρα κατά της έμφυλης βίας. Το φετινό θέμα της διεθνούς καμπάνιας ήταν: «Φώτισε τον Κόσμο Πορτοκαλί».

Ολόκληρη η Ευρώπη ρίχνει «φως» σε ένα θέμα που αγγίζει εκατομμύρια γυναίκες, φωταγωγώντας κεντρικά κτίρια και μνημεία ευρωπαϊκών πόλεων με πορτοκαλί χρώμα, που συμβολίζει την αισιοδοξία για ένα μέλλον πιο φωτεινό και απαλλαγμένο από την έμφυλη βία.

Όμως, η καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών εγείρει και μια άλλη ερώτηση. Τι κάνουμε εμείς οι πολίτες;  Χρειάζεται  να ευαισθητοποιηθούμε και να υποστηρίξουμε σαν κοινωνία την προσπάθεια, τον αγώνα, εάν θέλετε,  ενάντια σε κάθε μορφή βίας σε βάρος της γυναίκας  και την μηδενική ανοχή όλων μας, όσων βλέπουμε να ασκείται στην διπλανή μας πόρτα και δεν αντιδρούμε. Η εμπλοκή φίλων, συγγενών ή και γειτόνων που καταλαβαίνουν την δυσκολία της κατάστασης μπορεί να είναι σημαντική για την εξέλιξή της, επισημαίνουν οι ειδικοί.

Προσωπικά,  επειδή με θίγει αυτό το θέμα,  θέλησα να το φέρω και στην παρέα μας  όχι γιατί είμαι υπέρμαχη του φεμινιστικού κινήματος ή υποστηρίζω την θέση της γυναίκας σαν αδύναμο φύλλο. Αλλά  απλά   επειδή πιστεύω ότι   ακόμα και σήμερα αυτή η εικόνα που περιέγραψα απεικονίζει πόσο  ασυλλόγιστα χρησιμοποιούμε στερεότυπα και συμπεριφορές που προσβάλουν, περιχαρακώνουν, υποτιμούν συνανθρώπους μας  και μάλιστα όταν αυτές οι συμπεριφορές είναι ο καθρέπτης μας.

Σκέπτομαι λοιπόν: μόνο όταν αναγνωρίσω τις λάθος συμπεριφορές θα μπορέσω να τις διορθώσω και να ελευθερωθώ απ΄ αυτές, με αποτέλεσμα να ''ελευθερώσω'' και τους οικείους μου. Έτσι μπορεί να ζήσουμε με λιγότερη βία και πρόκληση, αλλά με περισσότερο σεβασμό στο άτομο και στις δυνατότητές του ανεξάρτητα από το φύλο του.

  

Γκέλλυ.

---

Ένα ποίημα για την αφή

Χαίρε λύπη αλύπητη

(το βαθύ παράπονο της αφής)

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΙΔΑΛΗ

 

Χαίρε σώμα ανέγγιχτο

Χαίρε χάδι απρόσιτο

Χαίρε σάρκα ανέπαφη

Χαίρε λύπη αλύπητη.

……….

Χαίρε ανθρώπινη χειραψία

«Χαίρε» των νόμων η εξορία.

Χαίρε φιλιού η συνάντηση

«Χαίρε» διωγμού η απάντηση.

…………. 

«Χαίρε» παγερότητας κυριαρχία

«Χαίρε» σκληρότητας ανοσία.

Χαίρε ομορφιά απροσπέλαστη

Χαίρε καρδιά ολομόναχη.

………….. 

Χαίρε επιστημόνων απτοπενία*

Χαίρε αφής ανομολόγητη απουσία

Χαίρε αιχμαλωσίας άδηλος καημός

Χαίρε απελπισίας κρυφός λυγμός.

…………… 

Χαίρε του κορμιού δαιδαλώδεις αναταράξεις

«Χαίρε» του κράτους σκανδαλώδεις διατάξεις

Χαίρε της φλόγας και της επιθυμίας

«Χαίρε» της περιοριστικής πανδημίας.

……………… 

Χαίρε χείλη αφίλητα

Χαίρε χείλη αμίλητα

Χαίρε άφατο σκίρτημα

Χαίρε άρρητο μήνυμα

…………….

Χαίρε  άγγιγμα νοητό

Χαίρε αγκάλιασμα μακρινό

Χαίρε παρειά αθώπευτη

Χαίρε κόμη ανέγγιχτη.

……………

Xαίρε σώμα αφέγγαρο

Χαίρε δώμα ανήλιαγο.

Χαίρε τραύμα αναλλοίωτο

Χαίρε θαύμα ανεκπλήρωτο

……………

Χαίρε πληγή ανεξίτηλη

Χαίρε λαχτάρα ανείπωτη

Χαίρε οδύνη ασύλληπτη

Χαίρε λύπη αλύπητη.

 

Σημείωση : απτοπενία = απουσία αφής

---

ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΕΙΡΙΣΜΩΝ

ΑΠΟ-ΧΑΙΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΟ '20 ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΤΟΥ '21 

   Σε όποια εφημερίδα κοιτάξεις, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη αλλά και σε συζητήσεις μεταξύ μας η φράση που χαρακτηρίζει το 2020 είναι το μαύρο έτος του 21ου αιώνα. Ο χρόνος που φεύγει έχει ταυτιστεί με τις έννοιες καραντίνα, εγκλεισμός, κοινωνική αποστασιοποίηση, πανδημία, φόβος. 

Οι στιγμές απολογισμού αυξάνονται όσο πλησιάζει το τέλος του έτους και ο καθένας μετράει, αναλογίζεται, διαπιστώνει τι δεν πρόλαβε να κάνει ή τι δεν έκανε, τι δεν θα ήθελε να επαναλάβει ή πως φαντάζεται την επόμενη μέρα. 

Ο Καμί έγραφε ότι αν υπάρχει ένας τρόπος για να υπάρξουμε γενναιόδωροι με το μέλλον, αυτός είναι να τα δώσουμε όλα στο παρόν. Αρκεί, θα πρόσθετα – και αυτή θα είναι η προσέγγιση του παρόντος κειμένου- να προσπαθήσει ο καθένας, αλλά και από κοινού, ψύχραιμα να ερμηνεύσει αυτό που βιώνουμε σήμερα. 

Το εμβόλιο που δοκιμάζεται αυτές τις ημέρες σε πρόσωπα του πολιτικού κόσμου κυρίως αντί σε εργαζόμενους της πρώτης γραμμής, είναι αλήθεια ότι έχει φέρει μια δόση αισιοδοξίας αλλά όπως επισημαίνουν πολλοί ειδικοί τα αποτελέσματά του θα αρχίσουν να φαίνονται προς το τέλος του 2021. Οπότε ας δούμε ψύχραιμα πως κύλησαν τα πράγματα από την αρχή της εμφάνισης του κορωνοϊού μέχρι σήμερα αλλά και κάποιες σκέψεις για το τι κάνουμε.

 

 ΑΠΟ ΤΟ «ΜΈΝΟΥΜΕ ΣΠΊΤΙ» ΣΤΗΝ ΑΠΑΓΌΡΕΥΣΉ ΤΗΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ 

 Στην αρχή του έτους, η κυβέρνηση αποφάσισε με βασικά της συνθήματα το «μένουμε σπίτι» και την ατομική ευθύνη των πολιτών να βάλει για δύο μήνες σε καραντίνα την χώρα με τη σύμφωνη γνώμη των ειδικών. Ο σκοπός ήταν να κερδίσει χρόνο προετοιμασίας και να στηρίξει το δημόσιο σύστημα υγείας, το οποίο είχε ελλείψεις σε έμψυχο και άψυχο υλικό και δεν θα άντεχε άλλη πίεση. 

Η πρωτοβάθμια περίθαλψη ήταν ανύπαρκτη και ο ιός δεν είχε ακόμα ερευνηθεί σε βάθος. 

Το τι ακολούθησε όλο αυτό τον καιρό αλλά και μετά την καραντίνα είναι γνωστό. 

Αυτό το άτυπο συμβόλαιο με τους πολίτες, που έδειξαν την ωριμότητα που έπρεπε όλο αυτό το διάστημα, ουσιαστικά καταστρατηγήθηκε, αφού δεν έγινε απολύτως τίποτα εν όψει του προβλεπόμενου 2ου κύματος της πανδημίας. Και χρόνος υπήρχε αλλά... Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση είχε να διαχειριστεί μια πρωτόγνωρη κατάσταση, όπως και οι υπόλοιπες χώρες του πλανήτη. 

Αυτό που της χρεώνεται όμως είναι η εκμετάλλευση αυτής της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης» προς όφελος των ιδεολογικών και κομματικών της επιδιώξεων. Κεφάλαια που θα έπρεπε να κατευθυνθούν προς την δημόσια υγεία, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, την προστασία του εισοδήματος των εργαζομένων και την ενίσχυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, σπαταλήθηκαν αλλού (χρηματοδότηση AEGEAN, Μ.Μ.Ε., ιδιώτες κλινικάρχες, Αττική Οδός, νέο στόλο αυτοκινήτων αστυνομίας, μεγάλο περίπατο). 

Παράλληλα άφησε ανενόχλητη την καταστρατήγηση των εργατικών δικαιωμάτων από τους εργοδότες (ανυπαρξία ελέγχων τήρησης μέτρων προστασίας των εργαζομένων, απουσία ελέγχου από όργανα της επιθεώρησης εργασίας, απόκρυψη κρουσμάτων σε εργασιακούς χώρους όπως καταγγέλλουν τα σωματεία αφού απουσίαζε ένα νομικό πλαίσιο διαχείρισης κρουσμάτων covid-19 στους εργασιακούς χώρους). 

Από την άλλη πλευρά, προχειρότητα χαρακτήριζε τις αποφάσεις που διαδέχονταν η μία την άλλη χωρίς σχέδιο, χωρίς προετοιμασία και χωρίς συναίνεση (click-away, τηλεργασία, τηλ-εκπαίδευση, «χαλαρό» άνοιγμα στο τουρισμό). Από τα πιο σκληρά lockdown στον κόσμο, σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, που συνδυάστηκε με αντιδημοκρατικά μέτρα άλλων εποχών (απαγορεύσεις διαδηλώσεων, συναθροίσεων, απεργιών, αστυνόμευση και τρομοκρατία). 

Τις ίδιες όμως αδυναμίες έδειξαν και τα υπόλοιπα κόμματα που αρχικά σαν παρατηρητές και αργότερα καταγγέλλοντας την κυβέρνηση για τις αβλεψίες της προσπαθούσαν να κερδίσουν πόντους από την ενδεχόμενη αποτυχία της, χωρίς όμως διάθεση να προβάλλουν μια εναλλακτική αντιμετώπιση της κρίσης. 

 Ο ΔΗΜΟΣ ΜΑΣ: ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ… ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ 

 Έχει ενδιαφέρον όμως να δούμε πως αντιμετώπισε και η τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία εκ των πραγμάτων θα έπρεπε να στέκεται δίπλα στον πολίτη, αυτές τις δύσκολες ώρες. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον δήμο μας. Η πρώτη παρέμβαση της δημοτικής αρχής στο θέμα της πανδημίας -που απασχόλησε το πανελλήνιο – ήταν η στοχοποίηση της νεολαίας της πόλης. 

Η συνάντηση των νέων στην πάνω πλατεία -αυτό το γκέτο ναρκομανών κατά τον ίδιο- αμέσως μετά τη λήξη της πρώτης καραντίνας, έθετε σε κίνδυνο την πόλη και για να την προφυλάξει δεν δίστασε να φέρει τα Ματ του κ. Χρυσοχοΐδη, αδυνατώντας όπως ίδιος ανέφερε, να ελέγξει την κατάσταση. Γιατί, θα αναρωτιόταν κάποιος, προσπάθησε; 

Υπήρξαν δήμαρχοι που ήρθαν σε επαφή με τους νέους της πόλης τους αλλά όχι με τον τρόπο αυτό. Είναι άραγε τυχαίο ότι την ίδια άποψη εκφράζει και ο πρωθυπουργός σε συνεντεύξεις του αλλά και στα διαγγέλματα του; Το πρόβλημα είναι οι νέοι που δεν μας ακούνε. Γιατί εμείς τους ακούμε; 

Στις αρχές του σχολικού έτους πολλά σχολεία της πόλης αλλά και σε πολλές πόλεις της χώρας, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε καταλήψεις με πολύ ουσιαστικά και πρακτικά αιτήματα όπως: 15 μαθητές ανά τάξη, δωρεάν τεστ για κορωνοϊο σε μαθητές και καθηγητές και προσλήψεις μόνιμου προσωπικού για την καθαριότητα στα σχολεία. Ναι τα έθεσαν οι ίδιοι νέοι που συχνάζουν στην πάνω πλατεία που τους κυνήγαγαν τα ΜΑΤ που έφερε ο Δήμαρχος. 

Την ίδια περίοδο, ο δήμαρχος Πατρέων, όχι μόνο υποδέχτηκε τους καταληψίες μαθητές και συμφώνησε με τα δίκαια αιτήματά τους αλλά στο διάστημα των καταλήψεων συνεργάστηκε με τους συλλόγους των καθηγητών και των γονέων και κατάφερε να βρει αίθουσες ώστε το αίτημα για μειωμένο αριθμό μαθητών, να γίνει πράξη. Τον πρόλαβε όμως η Υπουργός Παιδείας που με τον φόβο της γενίκευσης των καταλήψεων τιμώρησε τους μαθητές με αυτό που ονομάζεται τηλεκπαίδευση.

 Η αλήθεια είναι ότι τα αιτήματα των μαθητών ήταν τα μόνα που αρθρώθηκαν στην πόλη εν μέσω πανδημίας αλλά που δεν υποστηρίχτηκαν όχι μόνο από την δημοτική αρχή αλλά και από τις ενώσεις γονέων και κηδεμόνων και τους φορείς της πόλης. 

Αλλά ποια ήταν η πληροφόρηση και οι πρωτοβουλίες στο δήμο μας μέχρι σήμερα πέρα από τις αυστηρές οδηγίες τήρησης των lockdown και των κυβερνητικών οδηγιών; Αίτηση προς τον ΕΟΔΥ για μαζικά τεστ σε ανοιχτό χώρο στις 16/11(!) και ανακοίνωση για 45 ευρώ το τεστ στους κατοίκους κατόπιν συμφωνίας με ιδιωτικό όμιλο! 

Η δημοτική αρχή δεν μπήκε καν στην διαδικασία να πληροφορήσει τους συμπολίτες ότι στο κέντρο υγείας Χαλανδρίου γίνονται δωρεάν τεστ και μάλιστα το μοριακό, που θεωρείται πιο αξιόπιστο από τα rapid-test που γίνονται στο δρόμο. Τα test τελικά έγιναν στην Αγία Παρασκευή από τον ΕΟΠΥΥ στις 11/12, ένα βροχερό πρωινό όπου -μετά την ελλιπή ενημέρωση από πλευράς δημοτικής αρχής- έγιναν σε 179 (!) συμπολίτες μας και ήταν όλα αρνητικά. 

Ο τρόπος αλλά και η ώρα που γίνονται αυτά τα τεστ έχει ποικιλοτρόπως κατακριθεί για την αξιοπιστία τους. Θα έπρεπε να γίνονται στους χώρους εργασίας, στα super-market, γηροκομεία και σε μαζικούς χώρους και όχι βέβαια τις ώρες της πρωινής βόλτας και μόνο σε περαστικούς. 

Όσοι έχετε το κουράγιο και την υπομονή να παρακολουθείτε τα διαδικτυακά δημοτικά συμβούλια θα βγάλετε πολλά συμπεράσματα για το τρόπο που παίρνονται οι αποφάσεις που μας αφορούν, αλλά και για το πόσο μακριά από την πραγματικότητα είναι όσοι μας διοικούν. 

Έτσι, στο δημοτικό συμβούλιο στις 2/12/20, ο δήμαρχος συνέχισε να ρίχνει το βάρος της διάδοσης του ιού στους νέους. Επίσης, στο θέμα των δημοτικών ιατρείων «νίπτει τας χείρας του» καθώς σε ερώτηση του συλλόγου Τσακού σχετικά με την πλήρη και συνεχή υποβάθμισή τους αλλά και τον ρόλο που θα μπορούσαν να διαδραματίσουν σε αυτή την συγκυρία, ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει διαθεσιμότητα ιατρών και συμμετοχή των πολιτών, χωρίς να ενδιαφέρεται να κάνει κάτι περισσότερο όπως έχουν πράξει άλλοι δήμοι. 

Τέλος, συναινεί και συμφωνεί, λέει, με την αριστερά του δημοτικού συμβουλίου, ότι είναι αποκλειστικά θέμα του κράτους το θέμα της υγείας και της πρωτοβάθμιας φροντίδας και περίθαλψης! Χρήματα βέβαια φτάνουν στον δήμο για τη διαχείριση της πανδημίας από το υπουργείο εσωτερικών αλλά όπως βλέπετε εδώ λείπει η κατεύθυνση αλλά και η διάθεση. 

Σε άλλους δήμους, όπως στο δήμο Απόστολου Παύλου ή στη Νέα Μηχανιώνα στη Θεσσαλονίκη, γίνονται μικρά θαύματα με την κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών και την αξιοποίηση των όποιων κονδυλίων έρχονται από την κεντρική διοίκηση. 

Δημοτικά ιατρεία με πλήθος πολιτών, με συνταγογράφηση, με σχέδιο, με ενημερώσεις στα σχολεία, στις γειτονιές, στους εκπαιδευτικούς. 

Γιατί αν υπάρχει διάθεση να αναπτυχθεί αυτό που λέμε πρωτοβάθμια φροντίδα και υγεία (πέρα από τις φιλότιμες προσπάθειες των ανθρώπων του «βοήθεια στο σπίτι» και της κοινωνικής υπηρεσίας) τα δημοτικά ιατρεία θα μπορούσαν να λειτουργήσουν, με συνταγογράφηση και στοιχειώδης περίθαλψη. Αλλά εδώ χρειάζεται και κινητοποίηση της τοπικής κοινωνίας, αλλά ποιος την επιζητά; 

Σε παρέμβασή της η συντοπίτισσα Σοφία Αυγουροπούλου, μέλος της Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης –που σημειωτέων έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα- κατήγγειλε στην συνεδρίαση στις 23/11/20 με θέμα τον προϋπολογισμό και το τεχνικό πρόγραμμα, την πλήρη απαξίωση της επιτροπής εκ μέρους της δημοτικής αρχής όχι μόνο σε επίπεδο διαδικασίας αλλά και του ίδιου του θεσμού. 

Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι η δημοτική αρχή κάνει αυτό που έκαναν και οι προηγούμενες. Μία διαχείριση -και αυτή λειψή- της πραγματικότητας, αποφάσεις ερήμην των πολιτών, όλα για την διατήρηση των προνομίων και των «δικών τους παιδιών». 

Αφού το κράτος δεν μας βοηθάει, εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα (θέση που βρίσκει σύμφωνο όλο το δημοτικό συμβούλιο).

 ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ 

 Το ερώτημα που τίθεται σήμερα είναι τι μπορούμε να κάνουμε εμείς οι πολίτες μέσα σε αυτές τις συνθήκες «εκτάκτου ανάγκης», φόβου και κοινωνικού αποκλεισμού. 

Σίγουρα οι απαντήσεις δεν μπορούν να έρθουν ούτε από νέους μεσσίες, ούτε από το αντλιοστάσιο των ιδεών του παρελθόντος, ούτε πρόκειται να μας προσφερθούν σαν δώρο για την μέχρι τώρα υπομονή μας. 

Όπως έλεγε η φιλόσοφος Χάνα Άρεντ «τα ανθρώπινα όντα θα πρέπει να είναι ικανά να ξεχωρίζουν το δίκαιο από το άδικο ακόμα κι αν το μόνο που διαθέτουν είναι η προσωπική τους κρίση, η οποία μπορεί να αντιφάσκει πλήρως με αυτό που συμφωνούν όλοι όσοι βρίσκονται γύρω τους».

 Ίσως είναι η ώρα να αρχίσουμε να εμπιστευόμαστε την λογική και την κρίση μας κλείνοντας τα αυτιά στις σειρήνες των Μ.Μ.Ε. που θέλουν να μας καταστήσουν παθητικούς καταναλωτές ιδεών και προτύπων σπέρνοντας τον φόβο μέσα από την μονομερή κάλυψη των γεγονότων.

 Είναι αλήθεια ότι οικονομική και κοινωνική κρίση υπήρχε και πριν τον κορωνοϊό, και εμείς είχαμε συμβάλει παραχωρώντας δικαιώματα σε άλλους για να αποφασίζουν για το μέλλον μας. Είναι αλήθεια ότι όλοι συμφωνούμε στην αλληλεγγύη, στην υπεράσπιση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και στις ηθικές αξίες, οι ιδέες όμως αυτές δεν μπορούν να καλύψουν το πολιτικό κενό και τα πραγματικά ερωτήματα. 

Τι κάνουμε με τις ζωές μας, πως ζούμε σαν κοινωνία, με ποιο σκοπό, τι έχει σημασία για μας στη ζωή; Η σημερινή κοινωνική αποστασιοποίηση που επιβάλλεται σε όλα τα επίπεδα με αφορμή τον κορωνοϊό θα μας πάει ακόμα πιο πίσω και θα γεννήσει καινούργια αδιέξοδα. Η αναζήτηση ενός νέου νοήματος στην ατομική και στη συλλογική ζωή μπορεί να μην γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη είναι όμως δουλειά της ίδιας της κοινωνίας να το εκκινήσει. 

Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Μπορούμε να αρχίσουμε από τα μικρά, από αυτά που συμβαίνουν δίπλα μας και δεν τους δίναμε σημασία. Χωρίς να περιμένουμε πότε θα ενδιαφερθεί για αυτά η δημοτική αρχή ή το κράτος. Για να υπεράσπισουμε τις ατομικές ελευθερίες, την δημόσια υγεία,τις ανθρώπινες συνθήκες στην εργασία, τον τρόπο που ζούμε στην πόλη, τον αέρα που αναπνέουμε. Άλλωστε όταν πνίγεσαι δεν περιμένεις την βοήθεια για να σωθείς αλλά αγωνίζεσαι για να επιβιώσεις. Οι κοινωνίες βρίσκουν πάντα οι ίδιες τις απαντήσεις, όπως έχει δείξει η ιστορία, ακόμα και από εκεί που δεν το περιμένεις. 

Την πιο σκοτεινή στιγμή μπορεί να ξεκινήσει μια νέα αρχή Και όπως λέει και ο Σαββόπουλος '' γιατί ο χρόνος, τρέχει χύμα και εμείς του δίνουμε ένα σχήμα''. Καλή Χρονιά!

Δημήτρης Κ.

---

ΞΑΦΝΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΦΝΙΚΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΟΥΡΙΩΤΗ

Την Πέμπτη 7/1, το Κοντόπευκο έχασε έναν δικό του άνθρωπο. Ο φαρμακοποιός κ. Γιώργος δεν ήταν μόνο ένας εξαιρετικός επαγγελματίας που αγαπούσε τη δουλειά του, αλλά συμβούλευε τους ασθενείς σαν «οικογενειακός γιατρός».
Ήταν ο άνθρωπος που δεν δίσταζε να σου ανοίξει την πόρτα του οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και της νύχτας, να σε εξυπηρετήσει, να σε ηρεμήσει, να σου προσφέρει τις πρώτες βοήθειες.
Ήταν ο άνθρωπος της γειτονιάς, μιας γειτονιάς που συνεχώς αποπροσωποποιείται, που γίνεται ξένη και που το φαρμακείο του την κρατούσε ζωντανή.
Σίγουρα οι παλαιότεροι θα έχουν πολλές ιστορίες να θυμούνται και να αφηγούνται από τον πάντα πρόθυμο κ. Γιώργο.
Εις μνήμην του, σας παραθέτουμε τον ηλεκτρονικό σύνδεσμο στον οποίον μπορείτε να βρείτε επιστολή μιας κυρίας από τον Χολαργό που δικαιολογεί γιατί ήταν τόσο αγαπητός στον κόσμο.

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του.

---

AΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ-ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ: Η ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΜΙΑΣ ΑΡΡΩΣΤΗΣ ΣΕ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΤΟΥ ΧΟΛΑΡΓΟΥ! Ο ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΕΣΤΕΙΛΕ ΑΠΟ ΤΟΝ...ΑΝΝΑ ΣΤΟΝ ΚΑΪΑΦΑ! (indobserver.blogspot.com)

---