Φώτισε τον Κόσμο Πορτοκαλί

 

........Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που είδα την μητέρα μου να κλαίει. Ήμουν παιδί και μου έκανε εντύπωση που ενώ τα δάκρυα αυλάκωναν το πρόσωπό της από το στόμα της δεν έβγαινε κανένας ήχος.

.........Όταν κάποια φορά η Eλενίτσα κατάφερε να πει ότι ο θείος την “στρίμωχνε” στον διάδρομο προς την τουαλέτα, την συμβούλεψαν να πηγαίνει στην τουαλέτα όταν δεν θα  ήταν αυτός στο σπίτι,  γιατί ο θείος ήταν πολύ καλός άνθρωπος, απλά..λίγο ιδιόρρυθμος!

..........Από την διπλανή πολυκατοικία, πάλι ακούγεται ο σύζυγος της κυρίας Kατερίνας να την προσβάλει και να την βρίζει.

.........Η Mαρία δεν ολοκληρώνει της αγορές της, γιατί ο Mπάμπης της δεν μπορεί να περιμένει, δουλεύει όλη μέρα ο καημένος .. για αυτό της φωνάζει, την προσβάλει δημόσια και  την υποτιμά...

 .........Η Αναστασία κάνει τα στραβά μάτια για τα γεμάτα υπονοούμενα σχόλια του προϊσταμένου της και τις έμμεσες απειλές.

Την έχει ανάγκη την δουλειά της, ζει μόνη της. 

Τα παραπάνω αποτυπώνουν, μερικές  από τις αθέατες, τις πονεμένες πλευρές της καθημερινότητας μας που αφορά ανθρώπους οι οποίοι  είναι εκτεθειμένοι σε κίνδυνο, απροστάτευτοι.

 

Πόρτες που χτυπάνε και ακούγονται, φωνές που διαπερνούν τους τοίχους, λόγια που καρφώνουν, ματιές που πληγώνουν, υποδουλώνουν.

Ιστορίες άφωνης βίας που κρύβονται στο «τα εν οίκω, μη εν δήμω». 

Ραγισμένα κόκκαλα, μαυρισμένα μάτια, σπασμένα χέρια και πόδια, ουλές από μαχαιριές.

Τα θύματα δεν τολμούν να μιλήσουν ή δεν αντέχουν  να κατονομάσουν την καθημερινή φρίκη που ζουν.  Η άρνησή τους σχετίζεται με συναισθήματα  όπως φόβος, ντροπή, αγωνία για την τύχη τους ή και για την ζωή τους ακόμη....

«Ότι δεν μαρτυρούν τα στόματα τους, απεικονίζεται στις ακτινογραφίες τους», μαρτυρούν γιατροί στην  Ιταλία.

Τρομαγμένα και ανασφαλή άτομα, που «κλειδώνουν» το συναίσθημα και «κλείνουν» το στόμα τους.

Απαξιώνονται καθημερινά από τους ανθρώπους που εμπιστεύτηκαν, που εκβιάζονται συναισθηματικά ή και οικονομικά από την οικογένεια, συζύγους ή συγγενείς,

Νομίζουν ότι δεν έχουν δικαίωμα  στην αγάπη και στον σεβασμό.

Έχουν πειστεί, ότι δεν έχουν δικαίωμα!

Γυναίκες, υποτιμούνται  και υποβιβάζονται στο εργασιακό χώρο τους λόγω της  ανισότητας μεταξύ των δύο φίλων με διακρίσεις τις περισσότερες φορές σε βάρος τους.

Ακόμα υπάρχουν επαγγελματικοί χώροι  απαγορευμένοι για μια γυναίκα  ή επαγγελματικές θέσεις που θεωρούνται κατεξοχήν ανδρικές.

Το δυσάρεστο αυτό γεγονός, της βίας κατά των γυναικών, παιδιών ή ακόμα,  ακόμα και  των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, έχει πάρει στις περισσότερες χώρες που εφαρμόζεται η καραντίνα, λόγω κορωνοΪού, ανησυχητικές διαστάσεις. 

Γιατί μπορεί η καραντίνα να εμποδίζει την εξάπλωση μιας πανδημίας, ευνοεί όμως από την άλλη, φαινόμενα έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, ενώ κάνει τα υποψήφια θύματα πιο ευάλωτα. Όταν πολύ απλά δεν έχει προβλεφθεί, π.χ. κανένας κωδικός ή κάποιο έντυπο μετακίνησης για αυτές τις περιπτώσεις. Μια έξοδος κινδύνου!  Υπογραμμίζουν οι Μ.Κ.Ο. κατά  της έμφυλης βίας.

Τόσο ανησυχητικές είναι οι διαστάσεις που ανάγκασαν τον  γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες να απευθύνει παγκόσμια έκκληση για την προστασία των γυναικών και των νεαρών κοριτσιών στο σπίτι. Η σοβαρότητα του θέματος  επισημάνθηκε  και από τη  Διεθνή Αμνηστία.

Στην Ελλάδα, ήδη τρέχουν σχετικές καμπάνιες από τη Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων όπως και από το  Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας

«Μένουμε σπίτι αλλά δεν μένουμε σιωπηλές». Μας πληροφορούν έντυπες και ηλεκτρονικές  εφημερίδες.

 Σύμφωνα με τη διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν από κοινού  το Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας, η Γενική Γραμματεία Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων (ΓΓΙΦ) και το Χαμόγελο του Παιδιού, για τον μήνα Μάρτιο καταγράφηκε 16.4% αύξηση κλήσεων στην τηλεφωνική γραμμή SOS - 15900 σε περιστατικά βίας κατά των γυναικών και 6.4% σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας. Αύξηση κλήσεων παρατηρήθηκε και στη ΛΟΑΤΚΙ+ γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης Δίπλα σου – 11528.

 Η 25η Νοεμβρίου  είναι η ημέρα κατά της έμφυλης βίας. Το φετινό θέμα της διεθνούς καμπάνιας ήταν: «Φώτισε τον Κόσμο Πορτοκαλί».

Ολόκληρη η Ευρώπη ρίχνει «φως» σε ένα θέμα που αγγίζει εκατομμύρια γυναίκες, φωταγωγώντας κεντρικά κτίρια και μνημεία ευρωπαϊκών πόλεων με πορτοκαλί χρώμα, που συμβολίζει την αισιοδοξία για ένα μέλλον πιο φωτεινό και απαλλαγμένο από την έμφυλη βία.

Όμως, η καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών εγείρει και μια άλλη ερώτηση. Τι κάνουμε εμείς οι πολίτες;  Χρειάζεται  να ευαισθητοποιηθούμε και να υποστηρίξουμε σαν κοινωνία την προσπάθεια, τον αγώνα, εάν θέλετε,  ενάντια σε κάθε μορφή βίας σε βάρος της γυναίκας  και την μηδενική ανοχή όλων μας, όσων βλέπουμε να ασκείται στην διπλανή μας πόρτα και δεν αντιδρούμε. Η εμπλοκή φίλων, συγγενών ή και γειτόνων που καταλαβαίνουν την δυσκολία της κατάστασης μπορεί να είναι σημαντική για την εξέλιξή της, επισημαίνουν οι ειδικοί.

Προσωπικά,  επειδή με θίγει αυτό το θέμα,  θέλησα να το φέρω και στην παρέα μας  όχι γιατί είμαι υπέρμαχη του φεμινιστικού κινήματος ή υποστηρίζω την θέση της γυναίκας σαν αδύναμο φύλλο. Αλλά  απλά   επειδή πιστεύω ότι   ακόμα και σήμερα αυτή η εικόνα που περιέγραψα απεικονίζει πόσο  ασυλλόγιστα χρησιμοποιούμε στερεότυπα και συμπεριφορές που προσβάλουν, περιχαρακώνουν, υποτιμούν συνανθρώπους μας  και μάλιστα όταν αυτές οι συμπεριφορές είναι ο καθρέπτης μας.

Σκέπτομαι λοιπόν: μόνο όταν αναγνωρίσω τις λάθος συμπεριφορές θα μπορέσω να τις διορθώσω και να ελευθερωθώ απ΄ αυτές, με αποτέλεσμα να ''ελευθερώσω'' και τους οικείους μου. Έτσι μπορεί να ζήσουμε με λιγότερη βία και πρόκληση, αλλά με περισσότερο σεβασμό στο άτομο και στις δυνατότητές του ανεξάρτητα από το φύλο του.

  

Γκέλλυ.

---